ชระลอง, ชระล่อง หมายถึง [ชฺระ] น. ทางล่อง, ซอกเขา, ลําธาร, เช่น ผู้ชระลองล่วงห้วงมหรรณพ. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์).
[ชฺระ] (กลอน) ก. ทะลึ่งทะลั่ง เช่น จงสองเจ้าอย่าได้ทะลิ่นชระลั่งคอยนั่งเฝ้าพระบาท. (ม. คําหลวง กุมาร).
[ชฺระ] (กลอน) น. ทางลัดไปได้.
[ชฺระ] (กลอน) ก. ลํ้า. (ดุษฎีสังเวย).
[ชฺระ] (กลอน) ก. ปรุ, สลัก, ฉลุ.
[ชฺระ] (กลอน) น. ชะแลง.
[ชฺระ] (กลอน) ว. อับ, มืดมัว, มืดคลุ้ม.
[ชฺระ] (กลอน) ก. อาบ, ชโลม, ทา, ทําให้ซึมซาบ.